athanasntomp.blogspot.com: ΞΕΡΕΙΣ ΣΕ ΠΟΙΟ ΚΡΑΤΟΣ ΒΡΙΣΚΕΣΕ ?

athanasntomp.blogspot.com: 

ΞΕΡΕΙΣ ΣΕ ΠΟΙΟ ΚΡΑΤΟΣ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ  ?: 

ΚΑΘΕ  ΕΛΛΗΝ  ΠΟΛΙΤΗΣ  ΣΗΜΕΡΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ  ΚΑΤΩ  ΑΠΟ  ΕΝΑ  ΚΑΘΕΣΤΩΣ  ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ  ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ  ΤΟ  ΟΠΟΙΟ  ΠΡΕΠΕΙ  ΝΑ  ΓΝΩΡΙΖΕΙ  ΑΝΥΠΕΡΘΕΤΩΣ= ( εξάπαντος, οπωσδήποτε ) ΩΣΤΕ  ΝΑ  ΑΝΤΕΠΕΞΕΛΘΕΙ= (  αντιμετωπίζω  μια δύσκολη κατάσταση, ένα πρόβλημα, μια υποχρέωση κτλ. με επιτυχία )

ΚΑΤΑ  ΠΟΣΟ  ΟΜΩΣ  ΤΟ   ΓΝΩΡΙΖΕΙ?

ΑΣ  ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ  ΝΑ  ΑΝΑΛΥΟΥΜΕ  ΤΗ   ΕΝΝΟΙΑ  ΤΟΥ  ''ΚΡΑΤΟΥΣ  ΔΙΚΑΙΟΥ''=(  Σύμφωνα με τον ορισμό του Παγκόσμιου Προγράμματος Δικαιοσύνης το κράτος δικαίου είναι ένα σύστημα που ακολουθεί τέσσερεις οικουμενικές αρχές. Σύμφωνα με αυτές τις αρχές «αρχικά η κυβέρνηση, οι αξιωματούχοι και οι κρατικοί παράγοντες είναι υπόλογοι σύμφωνα με τον νόμο. Κατόπιν οι νόμοι είναι σαφείς, δημοσιοποιούνται και εφαρμόζονται ομοιόμορφα και προστατεύουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, στα οποία συμπεριλαμβάνεται η ασφάλεια των ατόμων και των αγαθών. Η διαδικασία με την οποία θεσπίζονται και επιβάλλονται οι νόμοι είναι προσβάσιμη, δίκαιη και αποτελεσματική. Τέλος, η δικαιοσύνη αποδίδεται έγκαιρα από ικανούς, ηθικούς, και ανεξάρτητους εκπροσώπους σε ικανό αριθμό, οι οποίοι διαθέτουν επαρκείς πόρους και αντικατοπτρίζουν την κοινότητα που υπηρετούν». Η έννοια, αν όχι η φράση συνολικά, ήταν γνωστή σε αρχαίους φιλοσόφους όπως ο Αριστοτέλης, ο οποίος έγραψε ότι «θα έπρεπε να κυβερνά ο νόμος».

Με τον συγκεκριμένο όρο εννοείται ότι κυρίαρχος είναι ο νόμος και όχι ο άνθρωπος, ή αλλιώς, οι νομικοί κανόνες και όχι τα πρόσωπα. Δηλαδή κράτος δικαίου έχουμε, για παράδειγμα, όταν η ερμηνεία των νόμων δεν επαφίεται στην διακριτική ευχέρεια των δικαστών και η εφαρμογή των νόμων δεν επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια της διοίκησης (εκτελεστικής εξουσίας) αλλά βασίζεται σε σαφείς και καθορισμένους από πριν νομικούς κανόνες. Αυτό σημαίνει ότι η επιλογή μεταξύ δύο διαφορετικών λύσεων σε ένα νομικό πρόβλημα δεν αποτελεί προσωπική επιλογή προτίμησης του δικαστή αλλά καθορίζεται από αυστηρή λογική αιτιολόγηση με βάση καθορισμένα κριτήρια του τι ισχύει ως νόμος. Αναφέρεται κύρια στην επιρροή και την εξουσία του νόμου σε κάθε κοινωνία, ιδιαίτερα ως περιορισμός στη συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένης της συμπεριφοράς των αξιωματούχων ενός κράτους.

Γενικότερα σημαίνει ότι, είτε το πολιτειακό καθεστώς είναι απολυταρχικό, ο νόμος είναι υπεράνω του ανώτατου άρχοντα, είτε είναι δημοκρατικό και πάλι ο νόμος θέτει κάποιους περιορισμούς στη βούληση του λαού. Στην πράξη, η αρχή του κράτους δικαίου σχετίζεται με τη διάκριση των εξουσιών και με την ύπαρξη συντάγματος το οποίο κατοχυρώνει ένα πλαίσιο ατομικών δικαιωμάτων, όπως για παράδειγμα το δικαίωμα στην ιδιοκτησία, και προστατεύει το άτομο περιορίζοντας την ισχύ, για παράδειγμα, της εκτελεστικής εξουσίας. Κατ αυτό τον τρόπο, οι πράξεις της κρατικής διοίκησης ή οποιουδήποτε διαθέτει πολιτική εξουσία ή άλλης μορφής πολιτική ή οικονομική ισχύ, ελέγχονται από ανεξάρτητες δικαστικές αρχές. Η έννοια του κράτους δικαίου συνδέεται άμεσα με την αρχή της νομιμότητας (principle of legality) σύμφωνα με την οποία οι αποφάσεις αυτών που έχουν κρατική εξουσία πρέπει να βασίζονται σε σαφείς νομικούς κανόνες που έχουν καθοριστεί από πριν, και δεν μεταβάλλουν εκ των υστέρων και κατά περίπτωση τους νομικούς κανόνες.)

ΓΙΑ  ΝΑ  ΜΗΝ  ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ  ΑΥΤΑ  ΠΟΥ  ΞΕΡΟΥΜΕ..........

ΠΑΜΕ  ΠΑΡΑΚΑΤΩ........

Στην Ελλάδα το Διοικητικό Δίκαιο πρωτοεμφανίσθηκε,  το 1833, από την τότε βαυαρική κυβέρνηση βασιζόμενο στο γαλλικό πρότυπο, πλην όμως αναπτύχθηκε, έναν αιώνα αργότερα, κυρίως μετά τη ψήφιση του Ν. 3713/1928 δια του οποίου ιδρύθηκε και τέθηκε τελικά σε λειτουργία το προβλεπόμενο Συμβούλιο της Επικρατείας το 1929, η νομολογία του οποίου διέπλασε τις γενικές αρχές του κλάδου και διαμόρφωσε αυτοτελώς την έννοια της αρχής της νομιμότητας. Αποτελεί το ζωτικότερο κλάδο του Δημοσίου Δικαίου. Συνδέεται στενά με το Συνταγματικό Δίκαιο του οποίου αποτελούσε παλαιότερα τμήμα του.Στη χώρα μας η επιστήμη του Διοικητικού Δικαίου αναπτύχθηκε με βάση τα πρότυπα της γαλλικής και γερμανικής επιστήμης. Καλλιεργήθηκε ιδιαίτερα από μεγάλους Καθηγητές του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου όπως οι :Μιχαήλ Στασινόπουλος, Δημήτριος Κόρσος ,Γεώργιος Παπαχατζής κ.ά.

Πηγές του Διοικητικού Δικαίου θεωρούνται μόνο δημοσιευμένα κείμενα στα οποία μία Πολιτεία έχει θεσμοθετήσει ειδικούς κανόνες διοίκησης και οργάνωσης των υπηρεσιών της. Συνεπώς το Διοικ. Δίκαιο αποτελεί ένα σύνολο συγκεκριμένων νομικών κανόνων κατά τη σειρά της κλιμακωτής διαβάθμισής τους, που είναι:

1. Το ισχύον Σύνταγμα.
2. Οι ισχύοντες Νόμοι, διοικητικού περιεχομένου.
3. Τα διάφορα ισχύοντα Διατάγματα, (διοικητικές πράξεις), τα οποία και αποτελούν αφενός την ουσιοδέστερη πηγή διοικητικής δράσης και αφετέρου τις ουσιαστικές πηγές του Διοικητικού δικαίου.
4. Η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, και τέλος
5. Οι διεθνείς συμβάσεις και συνθήκες, που συνομολογεί η Ελλάδα, επί των οποίων υποχρεούται να προσαρμόζεται αντίστοιχα κάθε φορά και το Διοικ. Δίκαιο της Χώρας.

ΔΗΛΑΔΗ  ΤΙ  ΑΚΡΙΒΩΣ  ΒΛΕΠΟΥΜΕ  ΕΔΩ ???

ΣΥΝΤΑΓΜΑ , ΝΟΜΟΙ, ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ, ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ  ΕΠΙΚΡΤΑΤΕΙΑΣ ΠΟΥ  ΒΓΑΙΝΟΥΝ  ΟΛΑ  ΕΙΣ  ΤΟ  ΟΝΟΜΑ  ΤΟΥ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ  ΛΑΟΥ  ΕΠΙΣΚΙΑΖΟΝΤΑΙ  ΑΠΟ  ΤΙΣ  ΔΙΕΘΝΕΙΣ  ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ  ΠΟΥ  ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΟΥΝ  ΤΟ  ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ  ΔΙΚΑΙΟ  ΤΗΣ  ΧΩΡΑΣ.....

ΚΑΙ  ΠΟΙΟΙ  ΑΚΡΙΒΩΣ  ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ  ΤΙΣ  ΔΙΕΘΝΕΙΣ  ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ  ΩΣΤΕ  ΝΑ  ΕΙΝΑΙ  ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ  ΔΙΚΑΙΟ  ΤΗΣ  ΧΩΡΑΣ ???

ΕΡΩΤΗΜΑ 1: ΕΙΝΑΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ ???

ΕΡΩΤΗΜΑ 2: ΠΟΙΟΙ  ΕΚΤΕΛΟΥΝ ΤΟ  ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ  ΧΩΡΑΣ  ΑΝ  ΟΧΙ  ΟΙ                             ΔΗΜΟΣΙΟΙ  ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ???

(ΕΔΩ ΝΑ  ΠΡΟΣΘΕΣΩ  ΠΩΣ  ΔΕΝ  ΥΠΑΡΧΕΙ  ΚΑΜΙΑ  ΕΜΜΟΝΗ  ΚΑΙ  ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ  ΕΝΑΝΤΙΩΣΗ  ΜΕ  ΚΑΝΕΝΑΝ  ΔΗΜΟΣΙΟ  ΥΠΑΛΛΗΛΟ )
ΚΑΙ  ΓΙΑ  ΤΟΥ  ΛΟΓΟΥ  ΤΟ  ΑΛΗΘΕΣ  ΠΑΡΑΘΕΤΩ: 

[ Η εκτελεστική εξουσία, καλούμενη και διοικητική εξουσία, είναι η δεύτερη κατά σειρά διακριτή λειτουργία της ενιαίας κρατικής εξουσίας, μετά τη νομοθετική εξουσία και πριν τη δικαστική εξουσία που εκδηλώνονται σε κάθε δημοκρατικά ευνομούμενη Πολιτεία, σύμφωνα με την τριχοτόμηση της εξουσίαςπου προέβη ο Γάλλος φιλόσοφος Μοντεσκιέ, αναπτύσσοντας τον όρο που εισήγαγε για πρώτη φορά ο Άγγλος φιλόσοφος Τζων Λοκ.

Κατά τον 18ο και 19ο αιώνα πρόσωπο που ασκούσε την εκτελεστική εξουσία ήταν ο Ηγεμόνας με το συμβούλιό του όπου και ο διοικητικός μηχανισμός του κράτους εξαρτιόταν απ΄ αυτόν δηλαδή οι  υφισταμενοί τους. 

Αργότερα, όταν αναπτύχθηκαν οι κοινοβουλευτικές μορφές διακυβέρνησης η εκτελεστική εξουσία, σύμφωνα με τα συντάγματα ανήκει μεν στον αρχηγό του κράτους, Βασιλέα ή Πρόεδρο, και ασκείται εν ονόματί τους από την κυβέρνηση, της οποίας προΐσταται ο πρωθυπουργός και  φυσικά  οι υφισταμενοί του. 

Σε κάποιες σύγχρονες δημοκρατίες φέρεται η εκτελεστική εξουσία να ασκείται «εν ονόματι του λαού», τούτο όμως θα μπορούσε να έχει μια αληθοφάνεια μόνο σε περιπτώσεις κυβέρνησης εθνικής ενότητας ή σε λαϊκές επαναστάσεις. 

Σήμερα σ΄ όλες σχεδόν τις χώρες του δυτικού κόσμου και στις περισσότερες αραβικές την ευθύνη της εκτελεστικής εξουσίας φέρουν οι κυβερνήσεις ενώπιον των κοινοβουλίων..]

ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ  ΤΟΥ  ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ  ΔΙΚΑΙΟΥ.

Η νομολογία του Διοικητικού Δικαίου εμφανίζει εξαιρετική ιδιομορφία και τούτο διότι:

• Υπάρχουν διάσπαρτοι πολυπληθείς κανόνες διοικητικής νομοθεσίας χωρίς κωδικοποίηση σε ενιαία κείμενα.
• Το περιεχόμενο των διοικητικών νόμων είναι πολυσχιδές και πολύπλοκο.
• Η νομοθεσία είναι ιδιαιτέρα ευμετάβλητη σε πολύ μικρά χρονικά διαστήματα.
• Πολλά όργανα έχουν τις ίδιες αρμοδιότητες.
• Η φύση των κανόνων του είναι κανονιστική.
• Ο χαρακτήρας είναι υπερεθνικός με διεθνή ομοιομορφία.

ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ  ΔΙΚΑΙΟΥ.

Βασικά το Διοικ. Δίκαιο διακρίνεται στο "Γενικό Διοικητικό Δίκαιο", ή "Γενικό Μέρος" όπως συνηθίζεται να λέγεται και στο "Ειδικό Διοικητικό Δίκαιο" κλάδοι του οποίου είναι το Αστυνομικό Δίκαιο, το Φορολογικό, το Πολεοδομικό, το Συνταξιοδοτικό, το Εκπαιδευτικό, το Δίκαιο Κοινωνικής Ασφάλισης κ.λπ. που αφορούν λεπτομερείς κωδικοποιήσεις νομοθετημάτων επί της ίδρυσης, οργάνωσης και δράσης των διαφόρων κρατικών φορέων (Ν.Π.Δ.Δ.). Πολλοί κλάδοι από τους παραπάνω παρουσιάζονται σήμερα με δική τους "αυτοτέλεια" όπως π.χ. το Αστυνομικό Δίκαιο, το Φορολογικό Δίκαιο, το Δημοσιονομικό Δίκαιο κ.ά.

ο αντικείμενο του Γενικού Διοικ. Δικαίου φέρεται σ΄ ένα περιορισμένο μεν πλην όμως γενικό πεδίο δράσης της όποιας έννομης Πολιτείας όπου η ενεργούμενη εξ αυτού νομική ρύθμιση τυγχάνει πολύ εκτενής, ειδικότερα στην ίδρυση και οργάνωση όλων των αμέσων και εμμέσων διοικητικών οργάνων που επανδρώνουν τις κατ΄ αρμοδιότητα αντίστοιχες υπηρεσίες, δηλαδή τις διοικητικές Αρχές.

Στα πλαίσια αυτά το Γενικό Διοικ. Δίκαιο εξετάζει και μελετά:

1. Την οργάνωση των Διοικητικών Υπηρεσιών, που περιλαμβάνει σε γενικές γραμμές κατά ενιαίο τύπο, τον αριθμό και τη σύνθεση του προσωπικού, τη διάρθρωση αυτού, την υπηρεσιακή κατάστασή του κ.λπ.
2. Τη λειτουργία των Διοικητικών Υπηρεσιών, που περιλαμβάνει αρμοδιότητες Αρχών, διαδικασίες δράσης, υφιστάμενες περιφερειακές υπηρεσίες, έκδοση διοικητικών πράξεων κ.λπ., και τέλος
3. Τις σχέσεις των διοικητικών Αρχών με τους διοικούμενους, μεταξύ των οποίων και τα μέσα προστασίας των πολιτών από ενδεχόμενες υπερβάσεις ή παραλήψεις ή άλλες παρανομίες της διοίκησης κ.λπ.

Αντικείμενο Ειδικού Διοικ. Δικαίου

Το αντικείμενο του Ειδικού Διοικ. Δικαίου αντίθετα μ΄ εκείνο του Γενικού επεκτείνεται λεπτομερώς σ΄ ένα πολύ μεγάλο αριθμό κωδικοποιημένων, ή μη, νομοθετημάτων, κατά τη συνταγματική διάκριση των λειτουργιών της Πολιτείας, κυρίως επί της αρμοδιότητας, που αφορούν κάθε μία τις διοικητικές Αρχές κατά κλάδους και κατηγορίες, τη συγκρότηση της Διοίκησής τους με την υφισταμένη ιεραρχική οργάνωση και του εξ αυτής ιεραρχικού ελέγχου, κατά την άσκηση της καλούμενης Διοικητικής εποπτείας. Επίσης στο Ειδικό αυτό μέρος περιλαμβάνεται η μελέτη και ο προσδιορισμός της σύννομης δράσης αυτών, κατά παρεχόμενα γενικά ή ειδικά δικαιώματα, με λεπτομερή απαρίθμηση αυτών επί συγκεκριμένου κύκλου θεμάτων, ο κατά νόμο τύπος των πράξεών τους, οι χρονικές προθεσμίες εκδήλωσης αυτών καθώς και επιμέρους συνεργασίες και αναλήψεις δράσεων, διασφαλίζοντας παράλληλα τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών.

Λόγω της πληθώρας όμως των κωδικοποιημένων αυτών νομοθετημάτων πολλοί κλάδοι των Διοικητικών Αρχών παρουσιάζουν δική τους θεματική ή και επιστημονική αυτοτέλεια δημιουργώντας έτσι αντίστοιχο Δίκαιο, όπως π.χ. το Φορολογικό, το Δημοσιονομικό, το Αστυνομικό, το Μεταλλευτικό κ.λπ. που καθένα εξ αυτών περιλαμβάνει ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό θεματικών νόμων, διαταγμάτων, εγκυκλίων και οδηγιών.

Βασικές αρχές Διοικ. ΔΙΚΑΙΟΥ

• Αρχή της Νομιμότητας.
• Αρχή της προστασίας του Δημοσίου Συμφέροντος.
• Αρχή της επικουρικότητας του Κράτους.
• Αρχή της αποτελεσματικότητας Διοικητικής Δράσης.
• Αρχή της συνέχειας των Οργάνων.
• Αρχή της ακρόασης του Διοικουμένου πριν την λήψη δυσμενούς απόφασης.
• Αρχή της καλής πίστης ή προστατευόμενης εμπιστοσύνης, ασφάλειας Δικαίου.
• Αρχή της αναλογικότητας σκοπού και μέσου.
• Αρχή της χρηστής διοίκησης και της επιείκειας.
• Αρχή της ισότητας.
• Αρχή της αναγκαιότητας.

Πηγές

• Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica τομ. 21ος, σελ.122.

Ρόλος της εκτελεστικής εξουσίας

Ο ακριβής ρόλος της εκτελεστικής εξουσίας εξαρτάται από το σύνταγμα της χώρας. Δεν είναι απαραίτητο όλες οι πιο κάτω λειτουργίες να ασκούνται από την κεντρική εκτελεστική εξουσία, ιδιαίτερα σε ομόσπονδες χώρες όπου μπορούν να ασκούνται από την τοπική αυτοδιοίκηση 

Οι δύο κύριες λειτουργίες της εκτελεστικής εξουσίας είναι:

• να συλλέγει φόρους και δασμούς και να χρησιμοποιεί τα χρήματα για να πληρώνει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και τις άλλες κυβερνητικές δαπάνες·
• να διασφαλίζει την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια του κράτους, με αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις.

Η εκτελεστική εξουσία είναι επίσης υπεύθυνη για τη ρύθμιση πολλών (αν όχι όλων) των τομέων της οικονομίας, όπως:

• το εργατικό δυναμικό (π.χ. με την επιβολή νόμων εργασίας)
• τη γεωργία
• τις μεταφορές
• την παροχή ενέργειας
• τη στέγαση και τις οικοδομές
• το εμπόριο γενικά (π.χ. με την επιβολή ελάχιστων προδιαγραφών και την έκδοση νομίσματος)

Η εκτελεστική εξουσία δυνατό να παρέχει υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης. Στη χειρότερη περίπτωση, έχει ρόλο στη ρύθμισή τους. Μπορεί επίσης να λειτουργεί κρατική βιομηχανία και να προωθεί την έρευνα και τον πολιτισμό.

ΤΩΡΑ  ΟΣΟ  ΚΑΙ  ΝΑ  ΘΕΛΕΙΣ  ΝΑ  ΜΕ  ΠΕΙΣΕΙΣ  ΟΤΙ  ΕΧΕΙ  ΚΑΡΙΕΡΑ  ΚΑΠΟΙΟΣ  ΔΗΜΟΣΙΟΣ  ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ  ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ  ΔΙΚΑΙΟΥ ΜΕΤΑ  ΑΠΟ  ΟΛΑ  ΑΥΤΑ  ΜΑΛΛΟΝ  ΔΕΝ  ΕΧΕΙΣ  ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ  ΑΚΡΙΒΩΣ  ΠΟΙΟ  ΕΙΝΑΙ  ΑΥΤΟ  ΤΟ  ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΕΝΟ  ΔΙΚΑΙΟ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣ  ΠΟΥ  ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΟΝΤΑΙ  ΤΟΝ  ΚΑΘΕ  ΠΟΛΙΤΗ  ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ  ΣΤΟΝ  ΠΛΑΝΗΤΗ....

ΠΟΥ  ΓΙΑ  ΝΑ  ΜΗΝ  ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ  ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ  ΜΕ  :

Δηλαδή κράτος δικαίου έχουμε, για παράδειγμα, όταν η ερμηνεία των νόμωνδεν επαφίεται στην διακριτική ευχέρεια των δικαστών και η εφαρμογή των νόμων δεν επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια της διοίκησης (εκτελεστικής εξουσίας) αλλά βασίζεται σε σαφείς και καθορισμένους από πριν νομικούς κανόνες. Αυτό σημαίνει ότι η επιλογή μεταξύ δύο διαφορετικών λύσεων σε ένα νομικό πρόβλημα δεν αποτελεί προσωπική επιλογή προτίμησης του δικαστήαλλά καθορίζεται από αυστηρή λογική αιτιολόγηση με βάση καθορισμένα κριτήρια του τι ισχύει ως νόμος

ΚΑΙ  ΚΑΤΑΛΗΞΑΜΕ  ΣΤΙΣ  : 

δύο κύριες λειτουργίες της εκτελεστικής εξουσίας  ΤΟΥ  ΚΡΑΤΟΥΣ  ΔΙΚΑΙΟΥ  είναι:

• να συλλέγει φόρους και δασμούς και να χρησιμοποιεί τα χρήματα για να πληρώνει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και τις άλλες κυβερνητικές δαπάνες·
• να διασφαλίζει την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια τουκράτους, με αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις.

ΕΙΔΕΣ  ΠΟΥΘΕΝΑ  ΤΟΝ  ΠΟΛΙΤΗ  ΑΝΑΜΕΣΑ  ΣΕ  ΟΛΑ  ΑΥΤΑ ????

ΤΙ  ΜΠΟΡΕΙ  ΟΜΩΣ  ΝΑ  ΚΑΝΕΙ  Ο  ΚΑΘΕ  ΠΟΛΙΤΗΣ ???

ΔΕΣ  ΤΟ  ΒΙΝΤΕΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ.